Κι έξαφνα ένα δειλινό που ήμαστε στο Ζάππειο και ο ήλιος έγερνε λούζοντας τον ορίζοντα με εκείνα τα χρώματα που μόνο ο αττικός ουρανός έχει, τα μάτια μας γύρισαν στον βράχο της Ακροπόλεως. Μέσα στο υπέροχο φόντο της δύσης σταθήκαμε και κοιτούσαμε. Και τότε... το βλέμμα μας έπεσε πάνω στη σημαία τους που υπερήφανα κυμάτιζε ψηλά-ψηλά και η βαριά σκιά της πλάκωνε καταθλιπτικά όλη την Αθήνα, όλη την αττική γη. Να τι πρέπει να τους κάνομε! Ήρθε η σκέψη σαν σπίθα. Να τους την πάρουμε. Να την γκρεμίσουμε και να την ξεσχίσουμε και να πλύνουμε έτσι τη βρωμιά από τον Ιερό Βράxo.
5 σχόλια:
Καλο του ταξιδι..
απο τους μεγαλυτερους ελληνες..Οχι μονο για την συγκεκριμενη ηρωικη του πραξη αλλα κ για το οτι επελεξε να μη την εκμεταλλευτεί στην συνεχεια της ζωης του..
καλο βραδυ φιλε kikop
να' ναι καλά εκεί πάνω.θα τον θυμόμαστε όλοι, ακόμα κι αν τον βγάλουν από τα σχολικά βιβλία της ιστορίας..
Καλό του ταξίδι. Τέτοιους ανθρώπους έχουμε ανάγκη!
ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ.
Συνεπης πάντα αφου λυθηκε το θεμα με το ιστολογιο μου περασα να αφησω ευχες για το ξεκινημα μιας νεας και καλης εβδομάδας.Να εισαι καλά.
Καλο του ταξιδι...
φωτοβολταικα
Δημοσίευση σχολίου