Ιστορίες Τρένου

Τετάρτη απόγευμα στο τρένο από Ομόνοια προς Κηφισιά.
Στο βαγόνι γίνεται ο κακός χαμός και ο κόσμος συνεχίζει να μπαίνει, σχεδόν κρέμονται από την πόρτα στο mind the gap.
Εγώ με την κα kikop βρισκόμαστε στην άλλη πόρτα του βαγονιού, αυτή που τώρα είναι κλειστή και το πλήθος αρχίζει να έρχεται κατά πάνω μας απειλητικά και να μας στριμώχνει.
Δεν σας το 'χω πει μέχρι τώρα, δεν έτυχε κιόλας, αλλά η κα kikop βρίσκεται σε ενδιαφέρουσα και κατά συνέπεια υπάρχει  πρόβλημα με την επερχόμενη σαρδελοποίηση.
Την βάζω κι εγώ στη γωνία και την καλύπτω με το σώμα μου μοιράζοντας σπρωξιές και κωλιές από δω κι από 'κει σε όσους έχουν αφήσει επίτηδες το σώμα τους να παρασυρθεί από την αδράνεια.
Πέσανε κάτι άψυχα και απρόθυμα "σνώμη" αλλά το χαβά τους τα βόδια, πηγαίνανε σαν βάρκες!
Θα μου πείς καλά κι εσείς που είστε σε ενδιαφερουσα θα μπορούσατε να απαιτήσετε να σηκωθεί κάποιος για να καθήσετε.
Σωστό, δεν διαφωνώ, αλλά να, μια που μπήκαμε και θα κατεβαίναμε σε δυό στάσεις, μια που ακόμα δεν έχει ένοχλήσεις για να χρειάζεται να κάτσει (μόλις μπήκε στον 5ο τώρα) και μια που μας αιφνιδίασε το ξαφνικό μπουκάρισμα, μας έφεραν σ' αυτή τη θέση!
Ευτυχώς που το παράθυρο πίσω μας ήταν ανοιχτό και δεν τσιμπήσαμε και καμιά γρίπη με τόση επαφή εκεί μέσα!
Ξαφνικά, ένας ηλικιωμένος που καθόταν φάτσα μας σηκώνεται, έρχεται σπρώχνοντας προς το μέρος μας και μας προσφέρει τη θέση.
"Σας παρακαλώ, ελάτε να καθήσετε" μας κάνει.
Τον ρωτάω αν θα κατεβεί στην επόμενη στάση, γιατί δεν μου πήγαινε ακόμα και έγκυος η κα kikop να πάρει τη θέση του γιατί ήταν μεγάλος ο άνθρωπος.

"Ναι, ναι", μου λέει.
Κάθεται η κα kikop, έρχεται δίπλα μου ο ηλικιωμένος, αλλά στη στάση δεν κατεβαίνει, αντίθετα μου ψιθυρίζει:
" Είδα τις βέρες σας και κατάλαβα από το πως την προστατεύατε ότι είναι έγκυος"
"Σας ευχαριστούμε πολύ", του απάντησα.
"Εγώ είμαι 80 χρονών", μου λέει, "πιά είμαι εμπόδιο, ενώ εδώ είναι το μέλλον" δείχνοντάς μου τη γυναίκα μου.
Τον ξαναευχαριστησα και του είπα πως κάθε άλλο παρά εμπόδιο είναι και πως έχει πολλά ακόμα να δώσει και να προσφέρει και απόδειξη ήταν η σημερινή του πράξη!

Τον ευχαριστώ πολύ για την ευγένειά του.

Πραγματικά μια ενέργεια που σου φτιάχνει τη μέρα και σου κολλάει ένα όμορφο χαμόγελο στο πρόσωπο...

Κατά τ' άλλα όλα ωραία στο τρένο, ρουμάνοι πορτοφολάδες άνδρες και γυναίκες, να σπρώχνουν και να βάζουν χέρια σε τσέπες, στριμωξίδι κάργα και μία ωραία ατμόσφαιρα είμαστε!
Άλλη μια κοινωνική προσφορά του ΗΣΑΠ!

Με την ευκαιρία παρακάτω δυό λόγια για τον Ηλεκτρικό μας Σιδηρόδρομο:
Διαβάστε εδώ για την ιστορία του ΗΣΑΠ.

Εν συντομία, η επίσημη σιδηροδρομική ένωση Πειραιά-Αθήνας που μέχρι τότε γινόταν με άμαξες πραγματοποιήθηκε την 27 Φεβρουαρίου 1869, όταν έγινα και τα εγκαίνια της γραμμής από τους τότε επισήμους...
Τα 8,5 km του Πειραιά-Θησείο καλύπτονται σε 19 λεπτά από την ατμομηχανή με τα έξι βαγονέτα (μάλλον χωρίς στάσεις αλλιώς θα ήταν γρηγορότερο από τους σημερινούς συρμούς).

Ο σταθμός του Θησείου το 1880

Στη συνέχεια οι γραμμές γίνονται διπλές, το 1889 αρχίζει η κατασκευή της σύραγγας από Θησείο έως την Ομόνοια η οποία και παραδίδεται το 1889.
Το 1904 γίνεται ηλεκτρικός ο σιδηρόδρομος.
Το 1930 εγκαινιάζεται ο νέος σταθμός Ομόμοιας, το 1948 της Βικτώριας, το 1949 της Αττικής και η ένωση με τη γραμμή του παλιού  "Θηρίου" της Κηφισιάς ολοκληρώνεται μετά από πολλές περιπέτειες το 1957.

Σταθμός Ομόμοιας 1925