Οι γαμπροί του βασιλιά

Μια φορά κι ένα καιρό,



σε μια μεγάλη πολιτεία, πλούσια και δυνατή, με ψηλό τείχος γύρω της και μια πλατιά τάφρο έξω απ' αυτό, υπήρχε ένας βασιλιάς ο οποίος είχε τρεις κόρες όλες κι όλες.
Κι επειδή ο βασιλιάς ήταν γέρος έπρεπε να παντρέψει τις πριγκίπισσες και να μοιράσει το βασίλειό του στα τρία.
Η πολιτεία ήταν λαμπρή με μεγάλα και επιβλητικά κτήρια, εκκλησίες που ακούμπαγαν τα σύννεφα και πλατείες, πλατείες με σιντριβάνια και μικροπωλητές με τους πάγκους τους γύρω απ' αυτά!
Το ίδιο πλούσια ήταν και η γη που άνηκε στο βασίλειο!
Έδινε δύο σοδειές το χρόνο και τα εύφορα λιβάδια τα πότιζαν τρεις μεγάλοι ποταμοί που είχαν τις πηγές τους και οι τρεις από το μεγάλο λευκό βουνό πέρα στη χώρα των βουνίσιων ανθρώπων, εκείνων που ο θρύλος τους έλεγε σκληρούς και άγριους που μόνο κακό έκαναν σε όποιον συναντούσαν!
Ο βασιλιάς έστειλε μαντατοφόρους στις τέσσερις άκρες της χώρας να προστάξουν για να μαζευτούν οι πιο δυνατοί άντρες απ' όλα χωριά και να δώσει στον καλύτερο απ' όλους τη μεγάλη του κόρη και να του χαρίσει το μεγαλύτερο κομμάτι του βασιλείου!
Έτρεχαν μέρες επτά τα αλόγατα των μαντατοφόρων μέχρι να φτάσει το μήνυμα και στην πιο μακρινή γωνιά της χώρας!
Σε λίγες μέρες άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτοι γαμπροί για τη μεγάλη πριγκίπισσα!
Αφού ήρθαν όλοι οι υποψήφιοι έφτασε και η μεγάλη μέρα για το διαγωνισμό. Ο πιο δυνατός θα ήταν αυτός που θα γινόταν αρχοντας του μεγαλύτερου μέρους του βασιλείου και άντρας της μεγλαης πριγκίπισσας!
Ήχησαν οι καραμούζες και βαρέσανε τα τύμπανα και απ' το πλήθος πρώτος βγήκε ένα παληκάρι όμορφο, ρωμαλέο και ψηλό ισαμε τον ουρανό!
Πιάνει με τα δυό χέρια ένα κάρο το σηκώνει σαν πούπουλο και το πετάει στην άκρη της πλατείας!
Ενθουσιασμός μεγάλος και δυνατά χειροκροτήματα από το πλήθος, μα ο βασιλιάς άφησε μόνο ένα βαριεστημένο χασμουρητό από τον θρόνο στο μεγάλο μπαλκόνι του παλατιού μπροστά!
-Επόμενος!
είπε χωρίς ενθουσιασμό.

Βγαίνει ένας τύπος κοντός αλλά μυώδης και νευρικός και με κάτι μπράτσα σαν ρόπαλα!
Πιάνει ένα αγκωνάρι, το σηκώνει ψηλά και το κατεβάζει με ορμή στην κεφάλα του και το σπάει σε χίλια κομμάτια (την κοτρόνα, όχι την κεφάλα, ε)!
Το πλήθος παραληρεί και αλαλάζει αλλά ο βασιλιάς εκεί. Ασυγκίνητος!
-Ο επόμενος....
Τα ίδια κι αυτός, φωνάζει ο κόσμος, αλλά ο βασιλιάς τίποτα,
- Ο επόμενος...
Και πάλι:
- Ο επόμενος...
- Ο επόμενος...
Κάποια στιγμή τελείωσαν όλοι οι υποψήφιοι γαμπροί και ο γέρο-βασιλιάς δεν είχε ικανοποιηθεί από κανέναν! Δεν του άρεσε κανένας τους για άντρας και βασιλιάς στο πλευρό της μεγάλης του κόρης.
Ξάφνου, από το πλήθος ξεπροβάλει δειλά δειλά ένα γεροντάκι κατσιασμένο, μπασμένο και φουκαριάρικο!
Ο κόσμος τα 'χασε και ο βασιλιάς έμεινε με το στόμα ανοιχτό να κοιτάει σαν χάνος!
Το γεροντάκι πλησίασε αργά αργά στηριζόμενος πάντα στην ξύλινη μαγκουρίτσα του και φτάνοντας κάτω απ' το μπαλκόνι των επισήμων ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή:
- Βασιλιά μου, όταν ήμουν νέος, είχα μια π@@@@α δυνατή και σκληρή που και με τα δυό τα χέρια δεν μπορούσα να τη λυγίσω.....
.....τώρα την πιάνω τη στρίβω τη λυγάω την δένω κόμπο.....λες να δυνάμωσα???



Εμ, τι νομίζατε? Ότι τόση ώρα διαβάζατε παραμύθι?

Σιγά! Για όσους δεν το ήξεραν το ανεκδοτάκι, αλλά και για όσους το γνώριζαν σε νέο σερβίρισμα με μπόλικη σάλτσα!
Τι σου κάνει η φαντασία όταν βαριέσαι, ε?
Καλή εβδομάδα, τελευταία πριν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση για τον τόπο (που τα βρίσκω σήμερα ο άτιμος)!!!